کد مطلب:140009 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:197
وصیت امام حسین به برادرش محمد ابن حنفیه
بسم الله الرحمن الرحیم
هذا ما اوصی به الحسین بن علی بن ابیطالب الی اخیه محمد المعروف بابن حنفیه
ان الحسین یشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریك له، و ان محمدا عبده و رسوله، جاء بالحق من عنده، و ان الجنة و النار حق، و ان الساعة آتیة لا ریب فیها، و ان الله یبعث من فی القبور، و انی لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما، و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی و شیعة ابی علی بن ابیطالب، فمن قبلنی بقبول الحق، فالله اولی بالحق و من رد علی هذا اصبر حتی یقضی الله بینی، و بین القوم بالحق، و هو خیرالحاكمین، و هذه وصیتی لك، اخی، و ما توفیقی الا بالله، علیه توكلت و الیه انیب.
این وصیت حسین بن علی بن ابیطاب است
به برادر خود «محمد» معروف به «ابن حنفیه»
من كه حسین بن علی هستم شهادت می دهم كه خدا یكی است و به یكتایی او اقرار می كنم.
او خداوندی است كه شریك و نظیر ندارد و نیز شهادت می دهم كه محمد «ص» بنده ی او و فرستاده ی اوست و از جانب پروردگار براستی و درستی و حق و حقیقت به رسالت برخاست.
گواهی می دهم كه بهشت و دوزخ حق است و روز رستاخیر یعنی روزی كه تمام آفریدگان در برابر میزان عدل الهی بر خود می لرزند قابل انكار نیست.
در آن روز است كه همه سر از خاك گور برمی دارند و در محضر عدل الهی جبین تضرع بر خاك می سایند و خداوند قهار، میان بندگانش داوری می كند.
من شهادت می دهم كه قیام من برای حرص به مقام و خوشگذرانی یا دامن زدن بر آتش ظلم و فساد نیست و من ستمكار
و مفسد نیستم بلكه برخاسته ام تا زنجیر بدبختی و اسارت را از دست و پای ستمدیدگان باز كنم.
برخاسته ام تا بر آتش دل درماندگان آبی بیافشانم.
برخاسته ام تا دیگر یتیمی از مظالم ستمكاران اشك محنت بر چهره فرونبارد.
برخاسته ام تا پیروان جد ارجمندم محمد بن عبدالله و پدر بزرگوارم «علی» را از زیر بار شكنجه ها و مصیبت ها رهائی بخشم.
هركه مرا در این قیام الهی یاری كند و گفته هایم را بپذیرد، در پیشگاه خداوند پاداشی نیكو خواهد داشت و هركه زیر بار اندیشه ی اصلاح طلبانه ی من نرود و با من به عناد و ستیزه برخیزد، آنقدر در برابرش مقاومت خواهم كرد تا پروردگار میان من و او حكم دهد و داد مرا بستاند.
ای برادر! این بود وصیت من به تو، و در راه ثمر رسیدن این اندیشه ی مقدس از خداوند موفقیت می طلبم، و تنها بر ذات بی همتای او توكل می كنم، زیرا بازگشت ما به سوی اوست.
هذا ما اوصی به الحسین بن علی بن ابیطالب الی اخیه محمد المعروف بابن حنفیه
ان الحسین یشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریك له، و ان محمدا عبده و رسوله، جاء بالحق من عنده، و ان الجنة و النار حق، و ان الساعة آتیة لا ریب فیها، و ان الله یبعث من فی القبور، و انی لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما، و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی و شیعة ابی علی بن ابیطالب، فمن قبلنی بقبول الحق، فالله اولی بالحق و من رد علی هذا اصبر حتی یقضی الله بینی، و بین القوم بالحق، و هو خیرالحاكمین، و هذه وصیتی لك، اخی، و ما توفیقی الا بالله، علیه توكلت و الیه انیب.
این وصیت حسین بن علی بن ابیطاب است
به برادر خود «محمد» معروف به «ابن حنفیه»
من كه حسین بن علی هستم شهادت می دهم كه خدا یكی است و به یكتایی او اقرار می كنم.
او خداوندی است كه شریك و نظیر ندارد و نیز شهادت می دهم كه محمد «ص» بنده ی او و فرستاده ی اوست و از جانب پروردگار براستی و درستی و حق و حقیقت به رسالت برخاست.
گواهی می دهم كه بهشت و دوزخ حق است و روز رستاخیر یعنی روزی كه تمام آفریدگان در برابر میزان عدل الهی بر خود می لرزند قابل انكار نیست.
در آن روز است كه همه سر از خاك گور برمی دارند و در محضر عدل الهی جبین تضرع بر خاك می سایند و خداوند قهار، میان بندگانش داوری می كند.
من شهادت می دهم كه قیام من برای حرص به مقام و خوشگذرانی یا دامن زدن بر آتش ظلم و فساد نیست و من ستمكار
و مفسد نیستم بلكه برخاسته ام تا زنجیر بدبختی و اسارت را از دست و پای ستمدیدگان باز كنم.
برخاسته ام تا بر آتش دل درماندگان آبی بیافشانم.
برخاسته ام تا دیگر یتیمی از مظالم ستمكاران اشك محنت بر چهره فرونبارد.
برخاسته ام تا پیروان جد ارجمندم محمد بن عبدالله و پدر بزرگوارم «علی» را از زیر بار شكنجه ها و مصیبت ها رهائی بخشم.
هركه مرا در این قیام الهی یاری كند و گفته هایم را بپذیرد، در پیشگاه خداوند پاداشی نیكو خواهد داشت و هركه زیر بار اندیشه ی اصلاح طلبانه ی من نرود و با من به عناد و ستیزه برخیزد، آنقدر در برابرش مقاومت خواهم كرد تا پروردگار میان من و او حكم دهد و داد مرا بستاند.
ای برادر! این بود وصیت من به تو، و در راه ثمر رسیدن این اندیشه ی مقدس از خداوند موفقیت می طلبم، و تنها بر ذات بی همتای او توكل می كنم، زیرا بازگشت ما به سوی اوست.